Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.

~ Oscar Wilde, 1854-1900

Τρίτη 10 Ιουλίου 2018

Συγκάτοικοι στην τρέλα #bffeversion

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο χαρούμενη είμαι που επέστρεψα στο blog μου μετά από τόσον καιρό... Ο τέταρτος και τελευταίος χρόνος στο πανεπιστήμιο ήταν πραγματικά ζόρικος, διότι όχι μόνο έπεσαν όλα τα δύσκολα μαθήματα στο πρόγραμμα, αλλά και η πρακτική μαζί με την πτυχιακή μου. Το γεγονός ότι κάθομαι εδώ και σας γράφω μετά το πέρας όλων αυτών, δείχνει περίτρανα ότι επιβίωσα έχοντας γλιτώσει το σαλτάρισμα και λοιπά νευρολογικά. Και κυρίως, με ανταμοιβή την απόκτηση του πολυπόθητου πτυχίου. Ξαναγύρισα λοιπόν δριμύτερη, και έτοιμη να καταγράψω τις νέες προκλήσεις που αντιμετωπίζω: τη συγκατοίκηση και μάλιστα όχι με το... έτερον ήμισυ (να τη πάλι τη ρίμα) αλλά με (πολύ) καλή φίλη. Και ναι, μιλάμε για πρόκληση. 

Φέρνεις λοιπόν όλη την προίκα σου στο σπίτι και πρέπει να βολευτείς και να μάθεις τα κατατόπια. Πού και πώς φυλάσσεται το μπλέντερ; Πρέπει να παίζω tetris δηλαδή για να το βάλω πίσω μετά; Αλλά ναι ξέχασα, έχω ήδη γίνει μάστορας αφού πρέπει να καταχωνιάσουμε πράγματα εις διπλούν σε ψυγείο και ντουλάπια. Και η κουζίνα λειτουργεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο από ό,τι είχες μάθει μέχρι τώρα. Επίσης, το ότι το μενού αποφασίζεται από κοινού μπορεί να σε φέρει προ εκπλήξεων, διότι πού ακούστηκε άτομο να μην τρώει στραπατσάδα (wtf) και να θέλει και ψωμί σε κάθε γεύμα; Εντάξει, δεν είναι και τραγικά αυτά, διότι υπάρχουν σίγουρα πολύ πιο hardcore βλακείες που πετυχαίνεις σε συγκατοίκους, αλλά για κάποιον που λατρεύει τη στραπατσάδα και έχει κόψει το ψωμί μαχαίρι, αυτές οι συνήθειες είναι λίγο κάπως. Ειδικά όταν βλέπεις το εν λόγω άτομο να συνδυάζει φαγητά πού ούτε καν είχες σκεφτεί, νιώθεις σαν να είσαι σε επεισόδιο των X-Files. 

Και η ανισορροπία των απόψεων συνεχίζεται και με άλλα αξιοσημείωτα περιστατικά. Ειδικά τώρα που έχει μπει το καλοκαίρι, δεν είναι διόλου σπάνιο να έχει γίνει ο ένας πάγος από το κλιματιστικό ενώ ο άλλος ακόμα να ψήνεται. Κι έτσι καταλήγουμε σε τραγελαφικά θεάματα του τύπου να φοράει ο ένας γούνινη ζακέτα κι ο άλλος να κοντεύει να φορέσει μαγιό. Θα μου πεις, απλά άλλαξε δωμάτιο, αλλά αν βαριέσαι να σηκώσεις την πέτσα σου; Εάν ο ένας έχει ένα κάρο πράγματα να διαβάσει και ο άλλος έχει τελειώσει την εξεταστική, τι κάνουμε; Κι όταν πρέπει να πάτε για ψώνια, σε καμία περίπτωση δε νοείται να πάτε έτσι στα κουτουρού γιατί θα αγοράσετε όλο το μαγαζί. Λίστα, λίστα οργάνωση και πάλι οργάνωση. Σήμερα θα φάμε αυτό, αύριο το άλλο.

Αυτές οι ασυμφωνίες προκύπτουν διότι δεν μένεις απλά με έναν άγνωστο, που απλώς βάζετε κανόνες χωρίς καμιά ανάγκη να μοιράζεστε μαζί τον ελεύθερο χρόνο σας. Με τους φίλους θέλεις να είστε μαζί, αλλά δε συμβαδίζουν πάντα όσα έχετε να κάνετε. Ο καθένας θα θέλει και τον ξεχωριστό του χρόνο γιατί ο καθένας έχει και τη δική του ζωή. Παράλληλα, πρέπει και να μπουν αυτοί οι προαναφερθέντες κανόνες διότι όσο καλοί φίλοι και να είστε... πρέπει να μπει ένα οικονομικό πλάνο στο σπίτι για να μη φαλιρίσετε και πρέπει όταν ο ένας έχει δυσκολίες, ο άλλος να τσοντάρει και μάλιστα με την όρεξή του για να μην αισθανθεί ο άλλος άσχημα. Πρέπει να αποφασιστεί πώς ο... μπατίρης θα μπορέσει να ξεπληρώσει το φίλο του αργότερα διότι, όπως λέει κι η σωστή παροιμία "οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους". Πρέπει να χωρίσετε τις δουλειές στη μέση για να μη γίνει το σπίτι πάρτι παρασίτων και πρέπει να μπει πρόγραμμα στο σπίτι ακόμα κι αν δεν έχετε διάβασμα...

Παρ' όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να μπουν αυτοί οι κανόνες και να συμβαδίζει ο τρόπος ζωής στο σπίτι για να είστε όλοι ευτυχισμένοι. Σίγουρα είναι ανεκτίμητο να μένεις με ένα φιλαράκι που σε νοιάζεται και που μπορείτε όταν σας έρθει να συζητήσετε περί ανέμων και υδάτων. Σίγουρα είναι ανεκτίμητο που μπορείς να είσαι καποιες φορές στις μαύρες σου και ο άλλος να σε στηρίξει χωρίς να σε παρεξηγήσει. Και μάλιστα χωρίς να ανησυχεί για το πώς είσαι και τι κάνεις αυτή τη στιγμή, αφού μένετε στο ίδιο σπίτι. Στιγμές που θα σου μείνουν είναι κι εκείνες που αποφασίζετε να λιώσετε στις σειρές ή να κάτσετε όλη νύχτα με μια μπίρα στο χέρι και να κουβεντιάσετε στα σκοτάδια πετώντας ό,τι σας κατέβει στο κεφάλι και γελώντας με την ψυχή σας. Και μετά, δεν νιώθεις το σπίτι άδειο όταν πας να κοιμηθείς - θα έχεις μια παρέα ό,τι και να συμβεί, ό,τι (σχεδόν) και να θέλεις να κάνεις. Και κυρίως, ποιος δεν έχει πνιγεί μια φορά με το φαγητό στο τραπέζι όταν τρώτε παρέα και ο συγκάτοικος αποφασίζει να πετάξει την πιο πετυχημένη μαλακία της ημέρας; 

Προτείνω ανεπιφύλακτα να συγκατοικήσετε με φιλαράκι για κάποιο διάστημα. Ή θα μαλλιοτραβηχτείτε στη μια βδομάδα ή θα γίνετε ακόμα καλύτεροι φίλοι. Ή και τα δύο - το ένα δεν αποκλείει το άλλο, σας διαβεβαιώνω. Θα καταφέρετε να συνεννοείστε με μια ματιά, γιατί θα έχετε γνωρίσει ο ένας τον άλλον από την καλή κι απ' την ανάποδη. Θα γεμίσετε εμπειρίες που θα θυμάστε με χαρά και νοσταλγία αργότερα, ειδικά εάν στα μετέπειτα χρόνια σας δεν θα μείνετε στον ίδιο τόπο. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!

Katie :*:*



Υ.Γ. Αφιερωμένο σε έναν από τους θησαυρούς που μου χάρισε η φοίτηση στην Κύπρο, τη γλυκιά και υπέροχη φίλη μου Ζωή. Θα τα ξαναπούμε σύντομα, δε γλυτώνεις από μένα!

Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Οι 15 εντολές του ακοινώνητου χάπατου


Χρόνια και ζαμάνια, φίλοι μου! Αυτή τη φορά δεν άργησα τόσο, ενώ επιστρέφω με ένα θέμα που αφορά πολλούς από εμάς. Επιτρέψτε μου σήμερα να εκπροσωπήσω την ομάδα εμάς των introverts (ελληνιστί εσωστρεφών) και να αναφέρω κάποια από τα κύρια χαρακτηριστικά μας. Ας προχωρήσουμε λοιπόν!



1) Απαντάμε στο τηλέφωνο ΜΟΝΟ εφόσον ξέρουμε ποιος μας παίρνει ή είναι μεγάλη ανάγκη


Το αγαπημένο μας θα ήταν να το έχουμε στο αθόρυβο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Άσε που και να το κάνουμε καμιά φορά, αυτός ο νόμος του Μέρφι κάνει ΠΑΝΤΑ τους άλλους να μας τηλεφωνούν μόνο τότε! Αν θεωρούμε ότι δεν είναι σημαντικό δεν απαντάμε, ή στέλνουμε γραπτό μήνυμα αργότερα. Για το να πάρουμε εμείς τηλέφωνο, δε, ωραίο ανέκδοτο - ούτε μια στο εκατομμύριο. 



2) Διαβάζουμε βιβλία ή/και βλέπουμε σειρές/ταινίες... υπέρ του δέοντος


Κάθε εσωστρεφής που σέβεται τον εαυτό του είναι πρωταθλητής σε τουλάχιστον μία από τις δύο αυτές δραστηριότητες. Δεν απαιτούν καμιά διάδραση με τον "έξω κόσμο", τις ελέγχουμε απόλυτα εμείς και μας κάνουν να σκεφτόμαστε και να νιώθουμε πολλά και διάφορα. Για αυτό και ο κατάλογος των βιβλίων που έχουμε διαβάσει ή των σειρών που παρακολουθήσαμε, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος. Όπως φυσικά και οι λεπτομέρειες που θυμόμαστε απ' αυτά! Αν γράφαμε τεστ σχετικά, θα είχαμε διδακτορικό από τα 16 μας. 


3) Απ' όλα τα μέρη του κόσμου, αγαπάμε περισσότερο το δωμάτιό μας


Ή τουλάχιστον, ένα μέρος που μπορούμε να απομονωθούμε και να κάνουμε ό,τι γουστάρουμε. Είναι το μέρος όπου θα εξασκήσουμε τα χόμπι που προείπαμε, ενώ παράλληλα σκεφτόμαστε ότι και όσο θέλουμε - με άλλα λόγια είμαστε ο εαυτός μας! Ό,τι βλέπει το δωμάτιό μας από εμάς, μπορούν να το δουν πολύ λίγοι άνθρωποι ή ακόμα και κανένας κάποιες φορές...


4) Αποφεύγουμε στο δρόμο τουλάχιστον ένα άτομο την ημέρα


Παλιά μας τέχνη κόσκινο. Άντε να αρχίσεις τις χαιρετούρες, τα τυπικά λόγια, μετά να βρεις μια δικαιολογία για να φύγεις... και το 90 φεύγα τοις εκατό των περιπτώσεων είναι άνθρωποι που ούτε καν ενδιαφέρονται να αλλάξουν μια κουβέντα μαζί μας. Εμάς τους εσωστρεφείς μας εκνευρίζει το "φαίνεσθαι", για αυτό και δεν ασχολούμαστε και τόσο με τέτοια. Είτε κοιτάζοντας αλλού, είτε φορώντας ακουστικά, είτε κοιτώντας το κινητό μας, αν δε θέλουμε αρκετά να επικοινωνήσουμε με αυτό το άτομο, βαριόμαστε και τελικά... 
δεν!


5) Έχουμε διδακτορικό στις δικαιολογίες αποφυγής εξόδων


Εννοείται ότι θα βγούμε έξω από τη φωλίτσα μας σε σπάνιες περιπτώσεις και με πολύ συγκεκριμένους όρους. Για αυτό είμαστε ικανοί να σοφιστούμε τα πάντα. Θα επικαλεστούμε εκκρεμότητες με θείους, θείες, ξαδέρφια, μπατζανάκηδες και συννυφάδες, ζωάκια που ποτέ δεν είχαμε, φανταστικές αδιαθεσίες, μέχρι και το ότι μας μπλόκαρε το τηλέφωνο ένα ρακούν. Το ρεπερτόριό μας είναι ανεξάντλητο - εκτός, φυσικά, κι αν πρόκειται για σημαντικά για μας άτομα. 


6) Έχουμε ερωτευτεί τουλάχιστον τρεις χαρακτήρες φαντασίας στη ζωή μας


Μιας και φτάνουμε να περνάμε περισσότερο χρόνο με τον φανταστικό παρά με τον πραγματικό κόσμο, είναι εύκολο να πάθουμε ένα ταράκουλο με κάποιον φανταστικό χαρακτήρα. Μπορεί να είναι ηθοποιός στη σειρά αλλά ακόμα και καρτούν. Καθόλου παράξενο, αν σκεφτείς ότι ο Αλαντίν και ο Μάιλο ήταν οι έρωτες της παιδικής μου ηλικίας. Δεν είμαι μόνη - δεν είμαι η μόνη!


7) Ενώ στο γράψιμο εκφραζόμαστε άριστα, όταν πρέπει να μιλήσουμε τα κάνουμε σαλάτα


Το γράψιμο είναι μια κατ' εξοχήν μοναχική δραστηριότητα, για αυτό οι εσωστρεφείς την προτιμούν. Δίνει τη δυνατότητα να οργανώσεις τη σκέψη σου (όσο γίνεται) και να τη "χτενίσεις". Αν όμως μιλήσεις, όχι μόνο πρέπει να απευθυνθείς σε ένα άτομο τουλάχιστον, αλλά επίσης δεν μπορείς να πάρεις πίσω τις λέξεις σου ούτε και να τις σκεφτείς για πολλή ώρα. Challenge accepted!


8) Η μοναξιά γεμίζει τις μπαταρίες μας ενώ η πολυκοσμία τις στραγγίζει 


Δεν έχουμε πρόβλημα με τους ανθρώπους (εντάξει, όχι με όλους) αλλά κυρίως με τα πολλά άτομα μαζεμένα. Δεν ξέρουμε πού να απευθυνθούμε, και η πολλή βαβούρα μας καίει τα εγκεφαλικά κύτταρα. Αντίθετα, η μοναξιά στο προαναφερθέν δωμάτιό μας, αν και όχι για παρατεταμένα διαστήματα, μας αναζωογονεί και μας... επαναφορτίζει. Το σίγουρο είναι πως χρειαζόμαστε (πολύ) μεγαλύτερα διαστήματα μόνοι ή με μια μικρή, καλή παρέα παρά με κοσμοπλημμύρα.


9) Ψωνίζουμε από το ίντερνετ όσο περισσότερο γίνεται


Είναι εύκολο, γρήγορο και δεν είναι ανάγκη να μιλήσεις με κανέναν, ούτε από κοντά ούτε καν από το τηλέφωνο. Γενικά έχουμε μια αγάπη με το ίντερνετ, γιατί μας επιτρέπει την κοινωνικοποίηση... χωρίς κοινωνικοποίηση(!) Οπότε, γιατί όχι και όσον αφορά συναλλαγές και παραγγελίες - εάν, φυσικά, μιλάμε για ιστότοπο εμπιστοσύνης. 


10) Ανήκουμε φανατικά τουλάχιστον σε ένα fandom 


Δεν πά' να ναι Harry Potter, Disney, Star Wars, οτιδήποτε άλλο; Ή όλα μαζί; Το βασικό είναι ότι ξέρουμε ανησυχητικά πολλά πράγματα για τα διάφορα... παράλληλα σύμπαντα, ενώ ξέρουμε πολύ καλά ποιους χαρακτήρες θέλουμε για φίλους/εχθρούς/γκόμενους. Αγαπάμε όμως αυτούς τους κόσμους και ναι, είμαστε επίτιμα μέλη τους. Εγώ προσωπικά ακόμα περιμένω το γράμμα μου από το Hogwarts (παρ' όλο που ξέρω πως είμαι καθαρόαιμη Γκρίφιντορ!)


11) Ως διά μαγείας γινόμαστε τέρμα ατσούμπαλοι και αμήχανοι μπροστά σε κόσμο


Μπορεί να είμαστε ικανοί για τις πιο λεπτές δουλειές, για τα πιο δύσκολα πράγματα, για την πιο εντυπωσιακή έκφραση... αλλά όλα αυτά πάνε περίπατο όταν βρισκόμαστε με μια ομάδα, πολύ δε περισσότερο ομάδα με αγνώστους. Η λεκτική μας επικοινωνία περιορίζεται σε μονοσύλλαβα ή ακόμα και σε προϊστορικούς φθόγγους, ενώ η κινητική μας ικανότητα είναι εφάμιλλη με του Σκουντούφλη από τα Στρουμφάκια. Καλά ξεμπερδέματα!


12) Έχουμε ό,τι σκέψεις (δεν) μπορείς να φανταστείς, αλλά δεν εκφράζουμε ούτε το 5%


Κι αυτό διότι είτε κολλάμε, είτε δεν μπορούμε να τις οργανώσουμε σε προφορικό επίπεδο, είτε πιστεύουμε ότι δεν αξίζει τον κόπο παρά μόνο υπό ορισμένες συνθήκες. Από μια μεριά αυτό είναι καλό, διότι ο εσωτερικός μας κόσμος δεν είναι για όλους. Από την άλλη, θα πρέπει η τάση να κρατάμε τις σκέψεις μας για τον εαυτό μας να μην προέρχεται από φόβο προς τον "έξω κόσμο" και να μη μας κρατάει πίσω γενικότερα. 



13) Εκφραζόμαστε ελεύθερα με τον εαυτό μας, τους κοντινούς μας ανθρώπους και με τα ζώα


Ανάλογα τα γούστα του καθενός μας, έχουμε κάποιο σημείο αναφοράς στο οποίο φερόμαστε 100% όπως μας κατέβει στο κεφάλι. Όταν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου (τόσο χρόνο έχετε μαζί, άλλωστε) ξέρεις πότε είναι και η σωστή στιγμή να βγάλεις το... τερατάκι που κρύβεται μέσα σου. Δεν είναι λίγα τα άτομα που με όσους γνωρίζουν μόλις εκείνη τη στιγμή είναι εντελώς ήσυχοι, ενώ εκεί που έχουν οικειότητα αναρωτιέσαι αν το έσκασαν από κάποιο φρενοκομείο (καλή ώρα :p) 


14) Έχουμε περισσότερες πυτζάμες και φόρμες παρά ρούχα για έξω 

Βασικός κανόνας του εσωστρεφή σπιτόγατου. Άλλωστε αφού τα ρούχα για έξω τα χρησιμοποιεί στη χάση και στη φέξη, γιατί να έχει περισσότερα; Ακόμα και τότε όμως, στην γκαρνταρόμπα εκτός σπιτιού κυριαρχούν καθημερινές και άνετες επιλογές και όχι τόσο επίσημα ρούχα για βραδινές εξόδους. Απαραίτητο κομμάτι του σπιτικού ντυσίματος, χνουδωτό πουλόβερ/ζακέτα/κουβέρτα που χωράει μέχρι και μια αγέλη αρκούδων μέσα!


15) Τέλος... ξέρουμε τη διαφορά μεταξύ εσωστρεφή και ντροπαλού!


Ένα ντροπαλό άτομο συνήθως θέλει να μιλήσει με τους γύρω του αλλά το βρίσκει δύσκολο, ενώ ο εσωστρεφής μιλάει με μετρημένα άτομα από επιλογή. Μπορεί αυτά τα δυο να συνδυάζονται, μπορεί όμως να υπάρχουν και ξεχωριστά. Άσχετα όμως από το τι είναι ο καθένας... ναι, υπάρχουμε και εμείς που συγκεντρώνουμε τα παραπάνω χαρακτηριστικά και είμαστε μια χαρά με αυτό! Χωρίς να προερχόμαστε από κάποιο παράξενο είδος... ;)


Katie :*:*

Κυριακή 27 Αυγούστου 2017

Ευρωπαϊκά highlights της μπατίρισσας Μαγγελάνας

Αγαπημένοι μου, επιτέλους σας ξαναβρίσκω! 
Δεν έχω καθυστερήσει τόσο καιρό πριν να
δημοσιεύσω καινούριο άρθρο, αλλά όσοι με ξέρετε καταλαβαίνετε ότι έτρεχα από το ένα πράγμα στο άλλο. Επιπλέον, όταν ξαναδείς τους αγαπημένους σου ανθρώπους μετά από καιρό, ο προσωπικός σου χρόνος γίνεται έννοια αδιανόητη. Θα με συγχωρήσετε λοιπόν για τη δίμηνη απουσία μου, γιατί ξέρετε πως βάζω τα δυνατά μου να τους ευχαριστήσω όλους μαζί! Έλεγα να συνεχίσω πάλι τον Σεπτέμβρη και να κάνω κάτι σαν καλοκαιρινό διάλειμμα, αλλά ειλικρινά δεν μπορώ να μείνω περισσότερο μακριά από τον τρόπο έκφρασής μου. Το σημερινό άρθρο μάλλον πρόκειται για καταγραφή μερικών πραγμάτων που με κράτησαν μακριά από το blog μου, αλλά και μια πρώτη εντύπωση προς τους επίδοξους ταξιδιώτες... Θα σας παρουσιάσω εδώ τις εμπειρίες μου στις καλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις που επισκέφτηκα, και εννοείται με πολύ συγκεκριμένο budget! Ας αρχίσουμε λοιπόν την εξερεύνηση, παρέα με φωτογραφίες απο το προσωπικό μου αρχείο...


1) Άμστερνταμ, Ολλανδία


Δεν θα μπορούσα να μην αρχίσω με την πρώτη αγαπημένη πόλη που επισκέφτηκα. Βέβαια είδα αρκετές πόλεις στην Ολλανδία, αλλά τούτη δω κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Με ποιον πήγα; Με την καλύτερη κολλητή του κόσμου! Και οι δύο λατρέψαμε την πόλη και δεν πρόκειται να την ξεχάσουμε ποτέ...
Πότε πήγα; Την άνοιξη. Ήμουν τυχερή διότι την άνοιξη τα αεροπορικά είναι πανάκριβα και εγώ ήμουν ήδη στη χώρα λόγω του Erasmus άρα πολύ απλά πήγα με το τρένο. Ο καιρός δεν ήταν πολύ ζεστός ούτε πολύ κρύος, ενώ επωφελήθηκα και από το hype με τις τουλίπες και την Ημέρα του Βασιλιά.
Πότε πρέπει να πάτε; Φθινόπωρο σίγουρα. Ο χειμώνας ίσως είναι υπερβολικά βαρύς για εμάς τους νότιους, ενώ άνοιξη λόγω των τουλιπών είναι η πιο τουριστική εποχή και οι τιμές πάνε στα ύψη. Ούτε το καλοκαίρι είναι πολύ καλύτερο γιατί η ζέστη, η υγρασία και τα πλήθη στο δρόμο είναι ο χειρότερος συνδυασμός. Αν θέλετε παρ' όλα αυτά να πάτε την άνοιξη, αποφύγετε τα ολλανδικά αεροδρόμια οπωσδήποτε και μεταβείτε με τρένο ή λεωφορείο στη χώρα. 
Κατάλληλη για... αυτούς που βαριούνται εύκολα, διότι αυτή η πόλη διαθέτει πάρα πολλά και διαφορετικά πράγματα για κάθε γούστο. Μπόνους αν είσαι κοινωνικός, διότι στην πόλη αυτή υπάρχει πάντα κοσμοπλημμύρα όλο το χρόνο. 
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Καταρχήν το Άμστερνταμ είναι μια πόλη που πρέπει να τη δεις περπατώντας. Υπάρχουν τόσα μέρη που δε χρειάζεται να πληρώσεις για να τα δεις, ούτε καν να μπεις μέσα. Επιπλέον, οι χιλιάδες φωτογραφίες που σίγουρα θα πάρεις από όλη την πόλη παίζουν τον ρόλο των σουβενίρ στα σίγουρα. 
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αξίζει να πληρώσεις για κρουαζιέρα στα κανάλια, διότι το περπάτημα είναι πιο ουσιαστικό. Αν σου αρέσουν τα λουλούδια, μπορείς να αγοράσεις σπόρους τουλίπας για να πάρεις μαζί σου λίγη ολλανδική ομορφιά, και εννοείται βέβαια ότι πρέπει να πας στο πάρκο με τη γνωστή επιγραφή "Iamsterdam"... Τέλος, όσον αφορά τα πολυάριθμα μουσεία δεν θα τα αναλύσουμε εδώ γιατί μπορούν να είναι ολόκληρο άρθρο από μόνα τους. Μπορείς να τα ψάξεις και να πας σε ένα-δυο που ανταποκρίνονται στα γούστα σου. Για μένα, δεν νοείται να έφευγα από την Ολλανδία χωρίς να δω το μουσείο της Άννας Φρανκ!
Και για μασαμπούκα; Τι άλλο; ΠΑΤΑΤΕΣ! Στην Ολλανδία οι τηγανητές πατάτες είναι μοναδικές. Τις τρώνε από ειδικά φαγάδικα όπου πωλούνται μόνο πατάτες, σε χάρτινο χωνάκι και με μια ποικιλία από υπέροχες σως για να επιλέξεις. Η κολλητούλα μου απ' όλη την Ολλανδία δεν πρόκειται να ξεχάσει ειδικά τις πατάτες! Είναι φθηνότερο και πολύ πιο διασκεδαστικό να τρως στο χωνάκι όσο εξερευνάς την πόλη, παρά να μαντρωθείς σε κάποιο εστιατόριο. 
Είναι ΤΟ highlight... Μετά την εξερεύνηση, το τέλειο μέρος για ξεκούραση είναι το καφέ SkyLounge. Ο καφές κοστίζει 7 ευρώ(!) ανά άτομο, αλλά μπορείς να ξαναγεμίσεις την κούπα σου άλλη μια φορά ενώ σου φέρνουν υπέροχα γλυκά ως συνοδευτικά. Βρίσκεται στον 11ο όροφο ενός ξενοδοχείου με πραγματικά πανοραμική θέα όλης της πόλης. Πηγαίνετε και θα με θυμηθείτε!
Γενική βαθμολογία... 9/10. Κόβω έναν βαθμό μόνο επειδή θα ήθελα να κάνω μερικά άλλα πράγματα, όπως το να πάω στο μουσείο του σεξ και στο λούνα παρκ στο κέντρο, αλλά εκείνη την εποχή το budget ήταν πολύ περιορισμένο. Μικρό το κακό όμως, ακόμα κι έτσι η εκδρομή ήταν μαγική!


2) Μάαστριχτ, Ολλανδία


Η πόλη που με φιλοξένησε για ένα ολόκληρο εξάμηνο δεν θα μπορούσε να λείπει από την καταγραφή των εξερευνήσεων! Μια πόλη πανέμορφη και... μεγέθους τσέπης, που με λίγο περπάτημα την έχεις δει. 
Με ποιον πήγα; Στην αρχή μόνη μου, αλλά έκανα πραγματική εξερεύνηση παρέα με την προαναφερθείσα κολλητή. 
Πότε πήγα; Και χειμώνα και άνοιξη. Ενώ τον χειμώνα είχε ξεχωριστή γοητεία, όταν μπήκε η άνοιξη τα λουλούδια πλήθυναν. 
Πότε πρέπει να πάτε; Εδώ ισχύει ό,τι είπαμε και για το Άμστερνταμ για τις αφίξεις, αλλά εγώ προτιμώ τον χειμώνα διότι το κρύο σε αφήνει να περπατήσεις χωρίς να σκάσεις. 
Κατάλληλη για... φαγανούς! Δε θα ήταν υπερβολή εάν έλεγα πως το Μάαστριχτ έχει το καλύτερο φαγητό στην Ολλανδία. Υπάρχουν πολλά εστιατόρια με φαγητό κάθε χώρας, κάθε είδους.
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Το ποτάμι... και το κέντρο σίγουρα. Όλα τα τέλεια μαγαζιά για κάθε γούστο μαζεμένα, σε κτίρια χτισμένα σύμφωνα με την ολλανδική αρχιτεκτονική. Κάθε Σάββατο οι δύο πανέμορφες πλατείες έχουν τη γνωστή σε μας λαϊκή που πωλούνται τα πάντα σε πάγκους όμορφους και περιποιημένους. Υπάρχουν μέρη έξω από την πόλη για τους περισσότερο φυσιολάτρες, αλλά δεν μπορείς να πας με τα πόδια. Επιπλέον, η ίδια η πόλη δεν θυμίζει καθόλου μεγαλούπολη όπως ίσως το Άμστερνταμ, αλλά αντίθετα έχει τόσο πράσινο που σε αποζημιώνει. 
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Για φαγητό οπωσδήποτε. Το Μάαστριχτ είναι γνωστό για τα πολλά και διάφορα μέρη για φαϊ, καφέ και γλυκό. Πολλά από αυτά μάλιστα έχουν θέα την πλατεία και έτσι ευχαριστιέται και το στομάχι και τα μάτια σου, ενώ οι τιμές δεν είναι τόσο απλησίαστες όσο στο Άμστερνταμ. 
Και για μασαμπούκα; Από εστιατόρια και πατατάδικα(!) ό,τι θες. Αλλά εγώ δεν μπορώ να μην προτείνω το Pinky στο κέντρο, για καραμελωμένη βάφλα με παγωτό. Δεν παίζονται οι δεκάδες διαφορετικές γεύσεις!
Είναι ΤΟ highlight... O δρόμος που ξεκινά από την έξοδο του κεντρικού σταθμού των τρένων και καταλήγει στην παλιά γέφυρα. Είναι γεμάτος από όμορφα γραφικά κτίρια και μαγαζιά όλων των ειδών. Μπορείς να απολαύσεις τη βόλτα σε αυτό το δρόμο όσο και στις κεντρικές πλατείες, ενώ αν πας και στα δύο διασχίζεις αναγκαστικά το ποτάμι, όπου η θέα είναι μαγευτική και ειδικά όταν σουρουπώνει. 
Γενική βαθμολογία... 8/10. Η γεωγραφική θέση είναι αρκετά μακριά από την υπόλοιπη Ολλανδία, αν και βρίκεται κοντά στη Γερμανία και στο Βέλγιο εάν ενδιαφέρεστε (εγώ όχι ιδιαίτερα). Επίσης αν μείνεις εκεί για πάρα πολύ καιρό, η πόλη γίνεται πολύ μικρή και αρχίζεις να βαριέσαι λίγο. Ειδικά αν είσαι μόνος τον περισσότερο καιρό.


3) Μπρνο, Τσεχία


Γιατί να μην εξερευνήσουμε μια χώρα που βρισκόμασταν ούτως η άλλως για να συναντηθούμε μετά από τόσον καιρό;
Με ποιον πήγα; Με τον σύντροφό μου που δεν υπάρχει καλύτερός του!
Πότε πήγα; Το καλοκαίρι. 
Πότε πρέπει να πάτε; Εξαρτάται τι κλίμα σας αρέσει, μιας και η Τσεχία σαν χώρα δεν είναι ακριβή.
Κατάλληλη για... μπατίρηδες που θέλουν να περάσουν καλά! Τόσο μέσα στη μέρα όσο και τη νύχτα, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με χαρούμενους ανθρώπους και ανοιχτά μαγαζιά με φαγητό και ποτό σε απίστευτες τιμές. 
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Τα πάντα! Η μεταφορά είναι πάμφθηνη και εξαιρετική, άρα μπορείς να πας παντού. Το κέντρο είναι πανέμορφο, ενώ με λίγα λεπτά περπάτημα βλέπεις μέρη φουλ στα κάστρα και στο πράσινο. 
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Η αλήθεια είναι ότι σε αυτή την πόλη δεν είναι απαραίτητο τέτοιου είδους δίλημμα, διότι και με χαμηλό κομπόδεμα έχεις πρόσβαση στα περισσότερα πράγματα. Σε αντίθεση με την Ολλανδία που είναι σχετικά ακριβή χώρα, στην Τσεχία μπορείς εάν κινηθείς έξυπνα να ξοδέψεις πολύ λίγα ακόμα και για τα ελληνικά στάνταρ. Αξίζει όμως και πάλι να πληρώσεις για φαγητό, διότι ειδικά σε αυτόν τον τομέα οι τιμές είναι εκπληκτικές. Πού αλλού μπορείς να μπουκωθείς με παραδοσιακή τσέχικη κουζίνα για 4 ευρώ;
Και για μασαμπούκα; Κάθε τσεχικό εστιατόριο προσφέρει πιάτα ημέρας σε πραγματικά εξαιρετικές τιμές. Μόνο να θυμάστε ότι επειδή σερβίρονται συγκεκριμένες ποσότητες, από τις 12.30 και ύστερα δε θα βρείτε σχεδόν τίποτε. 
Είναι ΤΟ highlight... Τα ποτά. Δύο ποτά έχουν την τιμητική τους σε αυτή τη χώρα: η σπιτική λεμονάδα και η μπίρα. Τη λεμονάδα θα τη βρεις σε διάφορες τιμές, αλλά η ακριβότερη δεν είναι πάντα και η καλύτερη. Μοναδική απαίτηση: να είναι σπιτική, και πραγματικά είναι καταπληκτική. Κυκλοφορεί με διάφορα εκχυλίσματα για να διαλέξεις, όπως μούρα, τζίντζερ, κανέλα, μέντα και δεκάδες άλλα. Όσο για την μπίρα, είναι η καλύτερη που έχω πιει στη ζωή μου... και ναι, τη βρίσκεις φθηνότερα ακόμη κι από το νερό!
Γενική βαθμολογία... 9/10. Το σύνολο των καταπληκτικών τιμών, η αφρόντιστη περίοδος διακοπών και οι τσάρκες με τον σύντροφό μου που είχα να δω τόσον καιρό με ενθουσίασαν, ενώ η ίδια η πόλη είναι ξεχωριστή και κρατάει τον μοναδικό χαρακτήρα της επειδή δεν είναι (ακόμα) τόσο γνωστή στους τουρίστες. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως οι κάτοικοι δεν το έχουν καθόλου με τα αγγλικά. Ή θα μάθεις λίγα τσέχικα για να συννενοείσαι ή θα γίνεις μάστορας στη νοηματική - διάλεξε και πάρε. Να επικοινωνήσεις στα αγγλικά πάντως αποκλείεται!


4) Πράγα, Τσεχία


Δεν θα μπορούσαμε να μην περάσουμε από την πρωτεύουσα!
Με ποιον πήγα; Με τον σύντροφό μου και πάλι.
Πότε πήγα; Το καλοκαίρι, όπως και στην προηγούμενη πόλη.
Πότε πρέπει να πάτε; Η καλοκαιρινή περίοδος είναι γεμάτη κόσμο, τόσο που σπρώχναμε για να περάσουμε. Το χειμώνα, αντίθετα, παραείναι κρύος ο καιρός. Όχι για μένα, για τους υπόλοιπους. ;) Άρα, άνοιξη ή φθινόπωρο.
Κατάλληλη για... ρομαντικά ζευγαράκια! Η γέφυρα (κι ας σκάει από κόσμο) η πόλη που προσφέρεται για περπάτημα γεμάτη ομορφιές, όλη η ατμόσφαιρα εμπνέει σίγουρα.
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Η Πράγα είναι ακριβότερη από την υπόλοιπη χώρα, καθόλου παράξενο αν σκεφτείς ότι αυτή είναι η πόλη που ξέρουν οι τουρίστες. Παρ' όλα αυτά μπορεί να είναι φθηνότερη από άλλους ευρωπαϊκούς προορισμούς. Αξίζει σίγουρα μια περιπλάνηση σε όλη την πόλη, αποφύγετε όμως τα μέρη που στριμώχνονται όλοι διότι είναι πολύ πιθανό να είναι τουριστο-παγίδες και να γίνεται χαμός για το τίποτα.
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Για μια ξενάγηση με περπάτημα. Το ξέρω ότι σας έχω ζαλίσει με το περπάτημα, αλλά... αν έχεις τύχη διάβαινε, αν έχεις λεφτά πάρε αμάξι. Εμείς επωφεληθήκαμε από μια υπηρεσία που προσλαμβάνει κυρίως αγγλόφωνους φοιτητές ιστορίας ως ξεναγούς, τους οποίους συναντάς σε ένα συγκεκριμένο σημείο και το περπάτημα αρχίζει μια προκαθορισμένη ώρα. Θα περπατήσετε με το γκρουπ στα καλύτερα σημεία της πόλης και ο ξεναγός θα προτείνει τα μέρη με τις καλύτερες τιμές. Η εκδρομή είναι δωρεάν, αλλά προαιρετικά δίνεις ένα φιλοδώρημα στον ξεναγό για την προσπάθειά του. Αυτός που συναντήσαμε ήταν εξαιρετικός, για αυτό και του δώσαμε ό,τι είχαμε εύκαιρο εκείνη τη στιγμή, χωρίς να τσιγκουνευτούμε.
Και για μασαμπούκα; Ό,τι ισχύει και για το Μπρνο, απλώς θα πρέπει να προσέξουμε διότι υπάρχουν περισσότερα μέρη που απλά αποτελούν βιτρίνες για τουρίστες και χτυπάνε τις τιμές για το τίποτα. 
Είναι ΤΟ highlight... Ειλικρινά, δεν ξέρω. Όπου και να κοιτούσα, η πόλη ήταν απλώς απερίγραπτη. Το γενικό αξιοθέατο είναι η γέφυρα του Καρόλου, αλλά πραγματικά στη σεζόν της περισσότερης κινητικότητας χάνει ένα μέρος από τη γοητεία της γιατί όλοι είναι στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες. Μια Τσέχα φίλη μου είπε πως πηγαίνει πολύ νωρίς το πρωί όπου έχει λιγότερο κόσμο και χαζεύει τη θέα.
Γενική βαθμολογία... 9,5/10. Δεν κόβω ολόκληρο βαθμό επειδή είναι η αγαπημένη μου πόλη απ' όσες επισκέφτηκα. Αλλά ο καιρός ήταν πολύ άστατος, σε σημείο που χρειαζόμασταν τόσο ομπρέλα, όσο και κοντομάνικο μπλουζάκι!


5) Βιέννη, Αυστρία


Η Αυστρία είναι δίπλα στην Τσεχία και η μετάβαση με το λεωφορείο είναι πολύ εύκολη!
Με ποιον πήγα; Με τον σύντροφό μου για ημερήσια εκδρομή.
Πότε πήγα; Το καλοκαίρι, όταν ήμουν στην Τσεχία. Η Αυστρία είναι δίπλα στην Τσεχία και η μετάβαση με το λεωφορείο είναι πολύ εύκολη!
Πότε πρέπει να πάτε; Σίγουρα όχι το καλοκαίρι. Ένας γνωστός μας συμβούλεψε πως η καλύτερη εποχή είναι δύο με τρεις εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Έτσι απολαμβάνεις τη διάσημη ατμόσφαιρα πριν ανέβουν κατακόρυφα οι τιμές αλλά και η κίνηση στην πόλη.
Κατάλληλη για... τους κουλτουριάρηδες! Μότσαρτ, Μπετόβεν, μέχρι και Φρόιντ σμίγουν με την παλιά αρχιτεκτονική και τα φεστιβάλ κάθε είδους. 
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Η Βιέννη, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι αρκετά δύσκολη πόλη αν έχεις χαμηλό μπάτζετ. Θα πρέπει αν κάποια στιγμή αποκτήσεις λίγα περισσότερα χρήματα να ξαναπάς, για να την απολαύσεις περισσότερο. Όμως αξίζει να πας ακόμα και με λιγότερες δυνατότητες, κυρίως για να περπατήσεις (ξανά) διότι όπου και να κοιτάξεις μένεις με το στόμα ανοιχτό.
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Για ένα ημερήσιο εισιτήριο του τραμ/μετρό. Όσο και να περπατήσεις, η Βιέννη είναι πολύ μεγάλη πόλη και κάποια μέρη αξίζουν περισσότερο χρόνο να τα δεις απ' ότι άλλα, όπως οι περιοχές του κέντρου και το ποτάμι. 
Και για μασαμπούκα; Όπως τα περισσότερα πράγματα στην πόλη, πολλά από τα εστιατόρια είναι ακριβά και της τάξης του high-class. Εμείς όμως βρήκαμε ένα εστιατόριο κοντά στο δημαρχείο που έχει αυστριακή κουζίνα και τους επιστήμονες, κυρίως φυσικούς και φιλόσοφους, ως θέμα ντεκόρ. Και φυσικά, αρκετά φθηνό για τα δεδομένα της πόλης.
Είναι ΤΟ highlight... Όπως είπα, παντού ομορφιά όπου και να κοιτάξεις. Αλλά το κτίριο που μαγεύει περισσότερο είναι η εκκλησία του αγίου Στεφάνου στο κέντρο. Δεν περιγράφεται ειδικά η λεπτομέρεια της στέγης!
Γενική βαθμολογία... 8/10. Τα περισσότερα πράγματα είναι αρκετά ακριβά, ενώ η πόλη είναι ομολουμένως τεράστια και δεν μπορείς να περπατήσεις παντού. Επιπλέον, έκανε τόση ζέστη που δεν το περίμενα, και κουβάλησα μαζί μου μια ωραιότατη ηλίαση στον γυρισμό. Σε αντίθεση όμως με τις αναμνήσεις και τις φωτογραφίες, αυτή ήταν παροδική!


6) Ντουμπρόβνικ, Κροατία


Ας κατεβούμε τώρα λίγο -ή μάλλον πολύ- νότια! Ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω λέει πως εάν θες να δεις έναν παράδεισο επί της γης, πήγαινε στο Ντουμπρόβνικ, και ως επί το πλείστον συμφωνώ μαζί του. 
Με ποιον πήγα; Με την ομάδα ενός πανευρωπαϊκού ερευνητικού προγράμματος για φοιτητές ψυχολογίας, ώστε να συνδυάσουμε ψυχαγωγικές και ακαδημαϊκές δραστηριότητες.
Πότε πήγα; Ντάλα καλοκαίρι!
Πότε πρέπει να πάτε; Η πόλη είναι ιδανική για καλοκαιρινές διακοπές, αλλά στα μέσα του καλοκαιριού είναι φουλ στους τουρίστες και πολλές τιμές ανεβαίνουν κατακόρυφα. Θα έλεγα πως η ομάδα μας ήταν αρκετά τυχερή διότι το πρόγραμμα ήταν επιδοτούμενο και πήγαμε με μειωμένη τιμή. 
Κατάλληλη για... τους λάτρεις του καλοκαιριού! Υπέροχες παραλίες, καλοκαιρινή ατμόσφαιρα και ήλιος ψηλά κάθε καλοκαιρινή μέρα.
Τι πρέπει να δουν οι τζαμπατζήδες; Όλο το Ντουμπρόβνικ -εννοείται με αντηλιακό και καπέλο- διότι είναι ένα συνονθύλευμα από τα καλύτερα που μπορεί να διαθέτει ένα μέρος. Παλιά πόλη, δρόμοι που μοιάζουν με καντούνια, πράσινο, θάλασσα, κάστρα, βουνό, λιβάδι... τα πάντα! Το φυσικό κάλλος της πόλης είναι απερίγραπτο. 
Για τι αξίζει να πληρώσεις; Εκτός από τα βασικά της διαμονής, δεν θα ήταν τόσο φρόνιμο να πληρώσεις για θαλάσσια σπορ και άλλες τέτοιες πολυτέλειες, διότι αυτά ακριβώς είναι πιο ακριβά από άλλα μέρη. Κάτι περισσότερο από τα βασικά που θα άξιζε, θα ήταν η ανάβαση στο βουνό μέσω τελεφερίκ. Η θέα από ψηλά είναι... θεά!
Και για μασαμπούκα; Για φαγητό δεν ανακάλυψα κάτι συγκεκριμένο, όμως υπάρχει ένα μαγαζί στην είσοδο της παλιάς πόλης που μεταξύ άλλων έχει εξαιρετικό παγωτό σε καλή τιμή.
Είναι ΤΟ highlight... Μια βραδιά στο λιμάνι! Μάλιστα, κάποιες φορές πάει κάποιος που παίζει κιθάρα και τη συνδέει με ηχεία. Η θέα με τα φώτα και την πόλη είναι απερίγραπτη, ενώ με τη μουσική στα αυτιά σου και ένα παγωτό στο χέρι το σκηνικό αγγίζει την τελειότητα!
Γενική βαθμολογία... 9,5/10. Η πόλη συνδυάζει το καινούριο με το γνώριμο, διότι θυμίζει αρκετά και Ελλάδα αλλά και εξωτερικό, άρα δεν είναι δυνατόν να βαρεθείς. Τον μισό βαθμό τον κόβω μόνο για το προσωπικό μου γούστο, λόγω ζέστης. Για μένα προσωπικά δεν αντέχεται τόσο, αλλά για αυτόν που αγαπά το ζεστό καιρό η πόλη παίρνει άριστα με το σπαθί της!


Αυτά λοιπόν είναι τα κύρια ταξίδια μου, και ενώ χρειάστηκε να επιστρετεύσω μεγάλη οικονομία για να τα κάνω, δεν το μετανιώνω καθόλου! Είναι εύκολο να ταξιδέψεις εάν αποφασίσεις ότι θέλεις να το κάνεις, και πιστέψτε με δεν είναι ανάγκη να γίνεται με business class και πεντάστερα ξενοδοχεία... Θα έλεγα μάλιστα ότι ένα πιο απλό ταξίδι σε κάνει να καταλαβαίνεις καλύτερα την έννοια των εμπειριών και των μετέπειτα αναμνήσεων... Για αυτό, σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Katie :*:*


Πέμπτη 15 Ιουνίου 2017

Ελλάδα: Τι λείπει στους ξενιτεμένους (και τι όχι)

Καλησπέρα και φιλιά σε όλους ύστερα από καιρό! Μπορεί τα απαιτητικά μαθήματα να μη με αφήνουν να γράφω και τόσο συχνά, πάντα όμως επανέρχομαι δριμύτερη... Μιας και πλησιάζει ο καιρός που γυρνάω έστω και προσωρινά στη μαμά πατρίδα, έχοντας παράλληλα να αποχαιρετήσω την αγαπημένη, φιλόξενη Ολλανδία, ας συζητήσουμε τι λείπει σε εμένα και σε όσους βγήκαμε έξω από την Ελλάδα. Για να δούμε, συμφωνείτε;


Μου λείπει...


1) Εεεε... ο καιρός;


Όπως μάλλον θα ξέρετε όσοι με γνωρίζετε, δεν είμαι φαν του ήλιου - δώσ' μου σύννεφα, βροχή και χιόνι και πάρε μου την ψυχή! Όχι ότι με πειράζει το φως του, αλλά συνήθως ήλιος ίσον ζέστη και εγώ με τη ζέστη αρρωσταίνω ενώ το κρύο το αντέχω. Πολλοί λένε ότι τους λείπει ο καιρός της Ελλάδας με τον ήλιο και τον ανοιχτό ουρανό, τόσοι που δε γίνεται να μην σας αφιερώσω μια παράγραφο, ρε παιδιά! Αυτός ο καιρός μου αρέσει και εμένα, αλλά μόνο το καλοκαίρι. Αν όμως το πάρουμε από την άλλη μεριά, ο καιρός της Ελλάδας είναι καλύτερος από αυτόν της Κύπρου, ο οποίος είναι εννιά μήνες καλοκαίρι και άλλους τρεις... μίνι καλοκαίρι. Πολλά θα μου λείψουν από την Κύπρο όταν πάρω το πτυχίο μου, όμως τον καιρό θα τον αποχαιρετήσω μετά χαράς και... διά παντός. Άρα ναι, ο καιρός μου λείπει και εμένα γιατί όταν πρέπει έχουμε χειμώνα - ήπιο, αλλά χειμώνα. 




2) Η γλώσσα  


Τα ελληνικά είναι σίγουρα πανέμορφη γλώσσα και τρομερά πλούσια (ας έχουμε κάτι πλούσιο :p) και παρά τα όσα αγγλικά ξέρω ή όποια άλλη γλώσσα θέλω να μάθω, τα ελληνικά είναι και παραμένει η αγαπημένη μου. Σίγουρα όλοι εσείς που σαν και εμένα είστε έξω γυρνάτε σαν πυξίδα που κοιτάει το βορρά όταν ανάμεσα στις διάφορες ομιλίες ακούτε ξαφνικά ελληνικά. Εγώ προσωπικά ενθουσιάζομαι, και μάλιστα πιάνω πολύ συχνά κουβέντα με τον εκάστοτε άνθρωπο. Σίγουρα θα έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που εξηγεί γιατί ξενιτεύτηκε και αν του αρέσει έξω... αν θέλει να τη μοιραστεί, φυσικά.




3) Το φαγητό


Λατρεύω όλα τα φαγητά, κι αν έτρωγα όσα (και όσο) άντεχα, θα συναγωνιζόμουν το Έβερεστ σε μέγεθος. Αν και για αυτή την άποψη ευθύνεται μάλλον η μητέρα μου που μπροστά της η Βέφα δεν είναι τίποτα, τα ελληνικά φαγητά είναι από τα πιο αγαπημένα μου και μου λείπουν πάρα πολύ έξω. Κάποια δεν τα τρώω, ΑΛΛΑ κάποιες συγκεκριμένες σπεσιαλιτέ δεν τις αλλάζω με τίποτα. Φυσικά θα βρεις πιτόγυρο και στο εξωτερικό, όμως πρώτον δεν είναι ούτε μισή μερίδα και δεύτερον τον χρυσοπληρώνεις, άρα σου βγαίνει ξινός. Επιπλέον, είναι πιο δύσκολο να βρεις καλά λαχανικά και όχι τίγκα στα πρόσθετα. Δεν πρόκειται να φτάσω στο άλλο άκρο πολλών που λένε ότι "έξω από την Ελλάδα δεν έχει φαϊ", διότι παντού έχει καλά και κακά προϊόντα. Επίσης, μάλλον εκείνοι συνδέουν το φαγητό και με άλλες, ευχάριστες στιγμές. 




4) Η αίσθηση του γνώριμου


Δεν ξέρω πώς να το προσδιορίσω, και κανείς άλλος φαντάζομαι. Είναι επειδή γυρίζουμε εκεί που μεγαλώσαμε; Νιώθουμε ότι αυτό είναι το σπίτι μας; Η ιδέα που έχουμε για την Ελλάδα; Ο συνδυασμός όσων αναλύουμε; Όλα μαζί; Πάντως είναι συγκεκριμένη αίσθηση όταν βγαίνουμε από το καράβι/αεροπλάνο που είναι τελείως διαφορετική για τον καθένα. Όχι μόνο γιατί καθένας μας εκτιμάει και διαφορετικά χαρακτηριστικά της πατρίδας, αλλά και επειδή δεν περιγράφεται ακριβώς με λέξεις. Εγώ θα αναφέρω ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό: την αίσθηση χαλαρότητας. Σου τηλεφωνεί κάποιος να πάτε για καφέ, ρίχνεις κάτι πάνω σου και πας. Όχι να ετοιμαστείς, να είσαι εκεί ακριβώς την τάδε ώρα, να πρέπει να το έχετε οργανώσει εντελώς... Καλή κι η οργάνωση, αλλά καμιά φορά το θέλουμε και το φλου μας. 




5) Οικογένεια και φίλοι


Ο πιο πολύτιμος θησαυρός και για μένα προσωπικά το μόνο αναντικατάστατο από την πατρίδα. Και στον παράδεισο να είσαι, χωρίς αγαπημένους ανθρώπους, χωρίς καλή παρέα... δεν έχει κανένα νόημα. Καλή κι η μοναξιά στις σωστές δόσεις, όμως η αγάπη είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Δυστυχώς δεν μπορούμε να μείνουμε μόνο για αυτούς όταν φεύγουμε έξω από τη χώρα για βιοποριστικούς λόγους. Δεν πειράζει όμως, γιατί όσο και να μας λείπουν δεν τους βγάζει κανείς από την καρδιά μας. Δόξα τον Θεό, η τεχνολογία έχει προχωρήσει και η επικοινωνία είναι πολύ εύκολη. Πάντα θα μας λείπει μια αγκαλιά, όμως τελικά έτσι δεν τους θεωρούμε ποτέ δεδομένους και εκτιμάμε καλύτερα αυτές τις σχέσεις...

~~



Δε μου λείπει...



1) Μιζέρια και κατήφεια


Οκέι, καταλαβαίνω ότι τα τόσα τεκταινόμενα μας έχουν λίγο-πολύ κλέψει το χαμόγελο. Αλλά ειλικρινά, αξίζει να τους κάνουμε τη χάρη και να είμαστε συνέχεια με μούτρα μέχρι το πάτωμα; Η διαφορά με χτύπησε ιδιαίτερα όταν ήρθα στην Ολλανδία και όλοι ανεξαιρέτως είναι ναι μεν όχι ιδιαίτερα ανοιχτόκαρδοι, αλλά παραμένουν χαμογελαστοί και ευγενικοί. Για παράδειγμα, εάν υπάρχει κάτι που ευχαρίστως δεν θα ξανάκουγα ποτέ, είναι η στιχομυθία στη σειρά εξυπηρέτησης "Καλημέρα σας" "Ένα φρέντο εσπρέσο μέτριο". Το χαμόγελο και η καλημέρα είναι του Θεού, και προτού πεταχτεί κανένας κακιασμένος... όχι, δεν χρειάζεται να έχεις καπνίσει μαριχουάνα για να έχεις καλή διάθεση! Πού είναι το αγωνιστικό πνεύμα που ξέρω πως κουβαλάει η χώρα μου; Ας αγωνιστούμε τώρα για το χαμόγελό μας και τη διάθεση για ζωή. 



2) Η έλλειψη οργάνωσης


Η αλήθεια είναι πως η υπερβολικά πολλή οργάνωση στη ζωή μου δεν μου αρέσει, γιατί θέλω να αφήνω και περιθώρια για κάτι που θα μου έρθει εκείνη τη στιγμή. Όμως η βασική οργάνωση στην καθημερινότητά μας είναι απαραίτητη. Δεν θέλω στρατιωτική πειθαρχία, αλλά δεν είναι δυνατόν να απευθύνεσαι σε δημόσια υπηρεσία για να πάρεις κάτι που δικαιούσαι και να μην ξέρεις ούτε ποια είναι η διαδικασία, ούτε αν ο εργαζόμενος θα σου κάνει τη χάρη επειδή θα είναι στα "φεγγάρια του", ούτε αν τελικά θα πάρεις αυτό που θέλεις. Χωρίς έναν βασικό σκελετό, ένα σύστημα, μια χώρα καταρρέει και αυτό εμείς οι Έλληνες πρέπει να το βάλουμε καλά στο νου μας. Δεν είναι όλα ό,τι βρέξει ας κατεβάσει, μέχρι και η ζούγκλα διαθέτει κάποια βασική ιεραρχία! Όπως όλοι, χρειαζόμαστε κάποια στοιχειώδη πράγματα π.χ. μέριμνα για τους πολίτες και όχι αυτή την -πολλές φορές- εξαθλιωμένη κατάσταση. 




3) Η οικονομία


Καμιά φορά πετάγονται μερικοί "έξυπνοι" και μου λένε "θα έπρεπε να είσαι ευχαριστημένη που δε ζεις σε μια χώρα της Αφρικής/Μέσης Ανατολής και έχεις λεφτά να ζήσεις". Εγώ μπορεί να έχω για να περάσω, κάποιοι όμως δεν έχουν και το βλέπω ξεκάθαρα. Και δεύτερον ο άνθρωπος το έχει στη φύση του να ψάχνει πάντα το καλύτερο. Ο σωστός τρόπος για να εκτιμήσεις αυτά που έχεις είναι να βοηθάς εκείνους που δεν έχουν και να προσπαθείς να πατήσεις σε ψηλότερα σκαλιά. Προφανώς και είμαστε ευγνώμων, αλλά δεν περιοριζόμαστε μόνο σε αυτά. Εγώ προσωπικά θα ήθελα κάτι παραπάνω για τη ζωή μου πέρα από φαγητό και νερό. Θέλω να κάνω τη δουλειά που αγαπώ και να αποκτήσω καινούριες εμπειρίες, και στην τελική αυτό δεν είναι κανένα έγκλημα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι αηδιαστικά πλούσιος, κανείς όμως δεν λέει όχι σε μια διευκόλυνση παραπάνω. Την οποία όχι μόνο δεν έχουμε στην Ελλάδα, αλλά δεν έχουμε καν τα μέσα πλέον για να την αποκτήσουμε.




4) Ρατσισμός, στενομυαλιά and friends


Ένα από τα χειρότερά μου, το οποίο με ενοχλεί πολύ περισσότερο από τα τρία προηγούμενα. Ειδικά αν έχεις και προφίλ στα social media και κυκλοφορεί κόσμος που πίσω από μια οθόνη εκφράζεται πιο ανοιχτά, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Τις προάλλες κύριο θέμα ήταν η Gay Pride Parade στην Αθήνα... και μια ματιά στα ανάλογα σχόλια μου θύμισε γιατί δεν θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα. Θα μου πεις παντού υπάρχουν κάθε είδους άνθρωποι, όμως καλώς η κακώς και η ίδια η χώρα έχει μια συγκεκριμένη ροπή. Ξεκάθαρα υπάρχουν χώρες που είναι περισσότερο προοδευτικές και δεν πιστεύουν ότι οι κάτοικοί της είναι οι μόνοι που αξίζουν στον κόσμο. Δεν ενοχλούνται όλοι από αυτή την κατάσταση, αλλά αυτοί που ενοχλούνται -καλή ώρα- έχουν κάθε δικαίωμα να το εκφράσουν. Εκτός αυτού, με προσβάλλει προσωπικά όταν γυρνάει κάποιος Έλληνας σε έναν αλλοεθνή και του λέει "μας κλέβετε τις δουλειές, γύρνα στη χώρα σου". Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!




5) Η έλλειψη ονείρων και ευκαιριών, ο συμβιβασμός


Νομίζω ότι είναι αυτό που με θυμώνει και με πονάει περισσότερο στη χώρα που με γέννησε. Χάσαμε τα όνειρά μας και είτε φεύγουμε μακριά για να τα πραγματοποιήσουμε -όχι χωρίς πόνο στην καρδιά μας- είτε μένουμε για τους δικούς μας λόγους και τελικά δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με τη ζωή μας. Το χειρότερο όμως είναι πως όταν κάποιος έχει μεγάλα όνειρα και θέλει να τα πραγματοποιήσει, δεν τολμάει να το πει σε κανέναν. Στην καλύτερη θα τον κοιτάξουν σαν ξαφνικά να τρελάθηκε, στη χειρότερη θα γελάσουν μαζί του και θα του πουν πως καβάλησε το καλάμι. Έτσι πολλά μεγάλα όνειρα θάβονται κάτω από την πίεση γύρω μας και καταλήγουμε να συμβιβαζόμαστε με κάτι που κατά βάθος ξέρουμε πως δεν αγαπάμε. Αν για κάποιον έχει μεγαλύτερη βαρύτητα να μείνει στην πατρική του γη, πάω πάσο. Ο καθένας μας άλλωστε έχει διαφορετικές προτεραιότητες. Αν όμως ξέρω ότι θέλω μόνο μια συγκεκριμένη δουλειά και που στην Ελλάδα δεν υπάρχει ή θα μου αποφέρει ψίχουλα, τότε δεν μιλάμε για επιλογή, αλλά για μονόδρομο. 



Θα μου πείτε τελικά την αγαπάς ή δεν την αγαπάς την Ελλάδα; Ο καθένας βάσει του άρθρου μου και απ' όσο με ξέρει, ας σχηματίσει όποια εντύπωση θέλει! Εδώ μιλάμε για τα κύρια πράγματα που νοσταλγούμε ζώντας στα ξένα, και τα κύρια πράγματα που μας ανάγκασαν να φύγουμε. Για τον καθένα έχουν διαφορετική βαρύτητα, αλλά λίγο-πολύ αυτά είναι.

Με το καλό λοιπόν να ξαναδούμε την Ελλάδα μας εμείς οι "έξω", είτε για να μείνουμε είτε για διακοπές... όπως ταιριάζει στον καθένα μας!

Katie :*:*

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

Ομαδικές εργασίες: Τα μεν και τα δε

Πολύ καλησπέρα σας! Λοιπόν, μιας και τα μαθήματα κοντεύουν να τελειώσουν, ας κάνουμε ένα είδος απολογισμού. Τι μας αρέσει στα μαθήματα και τι όχι; Σήμερα θα ασχοληθούμε με κάτι πολύ συγκεκριμένο που πετυχαίνουμε στα μαθήματα: τα group projects - ή, ελληνιστί, οι ομαδικές εργασίες. Είναι ένας τρόπος μαθήματος που σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητος. Έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, όμως ποια είναι αυτά; Τέλος, γενικά αυτός ο τρόπος... λέει; Με βάση διάφορες     εμπειρίες που και εγώ και εσείς έχουμε, πάμε να το ανακαλύψουμε!




Τα υπέρ...


1) Πολλά μυαλά σκέφτονται καλύτερα από ένα



Ο κόσμος θα ήταν βαρετός αν ήμασταν όλοι ίδιοι. Άλλος είναι καλός στα μαθηματικά, άλλος στο να κρατάει τα πρακτικά, άλλος στο να γράφει καλά, άλλος στο να είναι συντονιστής και πάει λέγοντας. Όταν λοιπόν κάθε μέλος της ομάδας ενώνει τα ταλέντα του και βοηθάει κάποιο άλλο μέλος αν δυσκολεύεται κάπου, έχουμε κάθε είδους συνεισφορά και έτσι έχουμε προσεγμένες εργασίες με τις λιγότερες δυνατές ατέλειες... Μπορεί εγώ στα μαθηματικά να είμαι σκράπας, υπάρχουν όμως άλλα μέλη στο γκρουπ που τα λατρεύουν - και παράλληλα θα είναι ευγνώμονες για το γεγονός ότι ξέρω να γράφω σωστά, γιατί για εκείνους ο γραπτός λόγος είναι ο εφιάλτης τους!


2) Μπορείς να κάνεις καινούριους φίλους



Ποτέ δεν ξέρεις πού σε περιμένει μια καλή παρέα ή ένα καλό φιλαράκι. Άσε που θέλοντας και μη, μιλάς σε άλλα άτομα αφού πρέπει να διαβάσετε μαζί. Οπότε θα γνωρίσεις τα άτομα της ομάδας σου και θα κάνετε αρκετές συζητήσεις. Δεν είναι ανάγκη να πιάσεις κολλητιλίκια με όλους, όμως όλο και κάποιον θα συμπαθήσεις ανάμεσα στα διάφορα άτομα που επικοινωνείτε. Ακόμα καλύτερα, ίσως παν τα χνότα σας μαζί γενικώς!


3) Μοιρασμένη δουλειά = λιγότερη δουλειά



Ελάτε τώρα, όλοι θέλουμε να κάνουμε λιγότερο διάβασμα αν αυτό είναι δυνατόν. Με περισσότερα άτομα, ο καθένας μπορεί να αναλάβει απλώς ένα κομμάτι της δουλειάς αντί για όλη τη δουλειά. Έτσι γλυτώνουμε λίγο χρόνο και τον αφιερώνουμε και σε άλλα πράγματα που μας αρέσουν. Λιγότερο διάβασμα, λιγότερο άγχος, καλύτερος βαθμός. Τι άλλο θέλουμε;


4) Το μάθημα γίνεται πιο ενδιαφέρον 



Αν και αυτό είναι μάλλον υποκειμενικό, είναι αρκετά ενδιαφέρον όταν γίνεται σωστή ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στα μέλη του γκρουπ, καθώς και όταν πέφτουν ποικίλες ιδέες για οτιδήποτε σχετικά με το μάθημα. Όχι ότι όλα κυλάνε πάντα ρολόι και με τόσο διαφορετικές απόψεις δεν θα συμφωνούν όλοι μεταξύ τους, αλλά αν μη τι άλλο δεν μπορείς να πλήξεις. 


5) Είναι μια μικρογραφία του επαγγελματικού περιβάλλοντος



Τα περισσότερα επαγγέλματα απαιτούν καλή συνεργασία με τους συναδέλφους και καλή επικοινωνία με τους πελάτες. Άρα, το να εργάζεσαι για να πετύχετε ένα στόχο με άλλους ανθρώπους -που προφανώς δεν είναι ίδιοι με εσένα- σου προσφέρει ικανότητες που θα σου χρειαστούν αργότερα. Μαθαίνεις να έχεις το θάρρος της γνώμης σου μπροστά σε κόσμο, να πλασάρεις σωστά τη δουλειά σου, να επικοινωνείς και να σέβεσαι τους γύρω σου... και αυτά είναι λίγα μόνο παραδείγματα από αυτά που σε κάνουν ικανό εργαζόμενο.



... και τα κατά


1) Η θεωρία από την πράξη απέχει έτη φωτός



Δυστυχώς, ωραία και καλά όσα είπαμε, αλλά δεν είναι πάντα εφαρμόσιμα ούτε είναι σίγουρο ότι μπορείς να τα μάθεις από μια απλή ομαδική εργασία. Μπορεί να μπουν πολλοί παράγοντες στη μέση όπως ο τρόπος που διδάσκουν οι καθηγητές, το εκπαιδευτικό σύστημα του σχολείου/πανεπιστημίου, η φύση του εκάστοτε μαθήματος, αλλά κυρίως η στάση των ίδιων των μελών της ομάδας. Αν τελικά δεν επωφελείσαι από όσα έχει θεωρητικά να προσφέρει η ομαδική δουλειά και αντ' αυτού απλώς σπάνε τα νεύρα σου, άσε καλύτερα... 


2) "Lonely, I (want to be) 'm Mr/Mrs lonely..."



Σοβαρά τώρα, πώς μπορούν πέντ'-έξι άτομα να γράψουν μια έκθεση και να συνεισφέρουν όλοι χωρίς τελικά το αποτέλεσμα να θυμίζει κακότεχνο πάτσγουορκ; Μερικά πράγματα πρέπει να βγαίνουν από ένα άτομο. Πέρα απ' αυτό όμως, κάποιοι απλώς είμαστε αλλεργικοί στις κοινωνικές συναναστροφές - τουλάχιστον όταν είναι υπερβολικά πολλές για τα γούστα μας ή όταν δεν συμβαδίζουμε με συγκεκριμένα άτομα. Και στην τελική, βρε αδερφέ, θέλω να είμαι μόνο εγώ υπεύθυνη για το βαθμό μου. Ούτε να σκέφτομαι ότι εξαρτάται από άλλους που μπορεί να μην κάνουν τη δουλειά που θέλω εγώ, ούτε να αγχώνομαι ότι άλλοι κρέμονται απ' την πλάτη μου... 


3) Συνεννόηση μπαγλαμάς



Και άγχος στα σύννεφα! Κατ' αρχήν, κάποιοι άνθρωποι ΔΕΝ είναι συνεννοήσιμοι και σας το λέω εκ πείρας. Πώς λοιπόν να μαζέψεις τόσα άτομα για να κάνετε το ίδιο πράγμα; Ακόμα κι αν όλοι στην ομάδα έχουν κάθε καλή διάθεση να συζητήσουν για να βρείτε μια λογική ώρα να συναντηθείτε - και ΟΝΤΩΣ να διαβάσετε μαζί αντί να κωλοβαράτε, θα τη βρείτε τελικά εκείνη τη ρημάδα την κοινή ώρα; Διαφορετικά μαθήματα ο καθένας, άλλος δουλεύει, άλλος έχει παιδιά, σκυλιά, γατιά, άλλος μπορεί κάτι να του τύχει... Και η λίστα μπορεί να συνεχιστεί επ' άπειρον!


4) Μόνο ένας κάνει τη δουλειά - ας μην κοροϊδευόμαστε!



ΠΟΤΕ δεν έχει τύχει να πέσω σε γκρουπ που η δουλειά είναι μοιρασμένη στα ίσα, διότι πάντα υπάρχει ένα είδος συντονιστή που κάνει τα περισσότερα και οι υπόλοιποι απλά τον βοηθάνε. Αυτό δεν είναι πάντα κακό, διότι εξαρτάται και από το στυλ και τον χαρακτήρα των μαθητών. Όταν όμως ένας τρέχει και οι υπόλοιποι έχουν επαναπαυτεί και αρνούνται να βοηθήσουν, τότε έχουμε πρόβλημα. Επιπλέον, η ασυνεννοησία που προαναφέραμε μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα γιατί κάποιοι μπορεί απλώς να μην ΞΕΡΟΥΝ τι να κάνουν. Έτσι καταλήγουμε σε μια (ο Θεός να την κάνει) διαχείριση καθηκόντων που δε βοηθά κανέναν. Φασκελοκουκούλωσ' τα!


5) Κι αν πέσεις σε στραβόξυλα;


Το χειρότερό μου ΜΑΚΡΑΝ. Και επειδή έχω πετύχει πολλά και διάφορα γκρουπ, σας διαβεβαιώ ότι η διαφορά μεταξύ νορμάλ και... ό,τι να 'ναι ατόμων, σε χτυπάει άσχημα. Κάποια άτομα απλά δεν τα συμπαθείς ή δε σε συμπαθούν, αλλά υπάρχουν και οι κακόβουλοι που σε ανταγωνίζονται ή που βάζουν τρικλοποδιές. Άλλοι απλώς είναι αδιάφοροι ή τεμπέληδες και δεν θέλουν να συνεργαστούν, ενώ άλλοι απλώς δε γνωρίζουν κάστανο από το μάθημα και απορείς πώς πέρασαν τα προηγούμενα για να φτάσουν και εδώ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, δε μιλάμε καν για ομάδα. Δεν επωφελείσαι από τα πλεονεκτήματα που αναφέραμε προ ολίγου και στο μόνο που ελπίζεις είναι να προσεύχεσαι για το πότε θα τελειώσει αυτό το μάθημα και να πάρεις έναν αξιοπρεπή βαθμό. Καλά ξεμπερδέματα!



Τελικά...

Υποθέτω πως το να σου αρέσουν οι ομαδικές εργασίες εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, για τους οποίους ήδη μιλήσαμε.  Στις σπουδές μου πρέπει να κάνεις και επιστημονική έρευνα, στην οποία φυσικά δεν είσαι μόνος. Μου έτυχε γκρουπ που με έκανε να καταριέμαι τη ζωή μου όσον καιρό είχα το συγκεκριμένο μάθημα, όπως μου έτυχε και γκρουπ που όλα πάνε μια χαρά και βρήκα και ενδιαφέρουσες παρέες. Αν πρέπει όμως να διαλέξω εγώ προσωπικά, η αλήθεια είναι πως δεν είμαι μεγάλος φαν! Αν χρειαστεί θα το κάνω, αλλά προτιμώ να δουλεύω μόνη και να διαβάζω με τον τρόπο που με βολεύει εμένα - και κατά συνέπεια, να είμαι η μοναδική υπόλογος του βαθμού μου.

Εσάς σας αρέσει να εργάζεστε με ομάδες; Ή είστε... μοναχικοί καβαλάρηδες;


Katie :*:*